Αντίκλεια: Η αγαπημένη μητέρα του Οδυσσέα η οποία πέθανε από τον καημό της, νομίζοντας ότι το παιδί της χάθηκε στην Τροία.
Ο Οδυσσέας τη συναντά στον Άδη, όπως αναφέρεται τη ραψωδία λ΄ της Οδύσσειας.
ραψωδία λ' στίχοι 84-87
«ἦλθε δ᾿ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸς κατατεθνηυίης,
Kι ήρθε η ψυχή της δόλιας μάνας μου μπροστά μου, της Αντίκλειας,
Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀντίκλεια,
της κόρης του αντρειωμένου Αυτόλυκου, που εγώ την είχα αφήσει
τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰς Ἴλιον ἱρήν.
να ζει, στην άγια Τροία σα μίσευα, και τώρα είχε πεθάνει.
τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ:
Κι όπως την εϊδα, μου 'ρθαν κλάματα, την πόνεσε η καρδιά μου,
Για μας η Αντίκλεια ήταν η αγαπημένη μας θεία, που το σπίτι της βρισκόταν πιο πάνω από το κτήμα που σήμερα είναι χτισμένη η Βίλλα Αντίκλεια. Ήταν ένας ατίθασος άνθρωπος που του άρεσε η ελευθερία που προσφέρει η εξοχή και πέρασε όλη της τη ζωή σε αυτά τα μέρη, δουλεύοντας τη γή. Στο σημείο αυτό βρισκόταν το αμπελάκι της, από το οποίο έβγαζε, το κρασί της χρονιάς της, που ήταν ένα κόκκινο γευστικότατο κρασί.
Εκεί ήταν και ο λαχανόκηπός της.
Επίσης στη γύρω περιοχή, έβοσκε την κατσικούλα της (τη σκολάρω),και τα δυο της προβατάκια, από τα οποία έφτιαχνε βαρελίσιο τυρί το οποίο ήταν το καλύτερο που έχω γευθεί μέχρι σήμερα.
Επειδή λοιπόν το κτήμα και η γύρω περιοχή ήταν όλη της η ζωή, αποφασίσαμε να ονομάσουμε τη βίλλα με το όνομά της.